- Een zachter postpartum voor jou
- Alle mama must-haves voor na je bevalling
- Snelle thuislevering
Menu
Na de geboorte van mijn eerste zoontje leek het mij vanzelfsprekend om te gaan borstvoeden. De helende en voedende kracht van moedermelk en het hechtingsproces tijdens het voeden, klonken bijzonder aanlokkelijk. De wil en motivatie waren er dus volledig en toch wou het niet lukken. Maar echt voor geen ene meter. Mijn zoontje trok zijn mondje niet wijd genoeg open en we konden onze draai maar niet vinden samen. Na 2 weken aanmodderen, tientallen helpende handen aan mijn borsten, kapotte tepels en heel veel tranen– heb ik het opgegeven. Met pijn in mijn hart, maar ik was miserabel en ik kon gewoon niet meer.
Omdat het voor mij zo belangrijk was dat hij die eerste zes weken toch nog moedermelk zou krijgen, ben ik dan maar beginnen kolven. Dat heb ik nog 4 weken volgehouden totdat ik ben overgestapt op flesvoeding. Toen ik zwanger was met mijn dochtertje, wou ik niets meer horen over borstvoeding. Gezien mij nare eerste ervaring, had ik mij voorgenomen om de eerste 6 weken exclusief te kolven en daarna over te stappen op flesvoeding. Dus direct na haar geboorte, heb ik in het ziekenhuis een afkolfapparaat geëist. Maar volgens de vroedvrouw, moest ik sowieso eerst aanleggen om mijn melkproductie op gang te krijgen. Met veel tegenzin heb ik dat dan maar gedaan. En toen?
Verassing! Dochterlief was een snelle leerling en dronk vanaf het begin al zo mooi, dat ik haar nog een halfjaar aan mijn borst heb gehouden (in combinatie met flesvoeding). Ik had de smaak eindelijk te pakken en nam mijn enthousiasme mee naar mijn volgende bevalling. Deze keer was de start niet zo moeilijk meer, maar de houdingen die het zo goed deden bij mij dochter – werkten totaal niet voor mijn zoontje. Terug samen alles verkennen. Met veel geduld en de ondersteuning van mijn vroedvrouw hebben wij uiteindelijk onze weg gevonden. Eind goed, al goed want ook dit ventje heb ik weer een halfjaar kunnen borstvoeden.
Het moraal van dit verhaal is dat borstvoeding meestal een zoektocht is. Voor mama’s die starten met borstvoeding, wil ik daarom de volgende tips meegeven:
Het is een leerschool, een synergie. Iets wat je samen met je kindje moet ontdekken. Mama’s denken vaak dat ze alles in de hand hebben: “oké, ik koppel mijn kindje aan mijn borst en dan zal hij de tepel wel vinden”. Zo werkt het niet altijd. Een baby is een wezen met een eigen willetje. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar we vergeten dat wel eens. Jij kunt alles helemaal volgens het boekje doen, maar je kind moet ook meewerken. Het kan dus zoekwerk zijn. Sommige kinderen leren snel en gemakkelijk, terwijl je met andere kinderen het een en ander moet uit proberen voordat het lukt. Je zult dus samen met je baby op ontdekkingstocht moeten gaan om het juiste ritme te vinden.
Op je rug, of op je zij, de madonnahouding, de rugbyhouding, de doorgeschoven houding. Noem het maar op! There is no wrong or right en er bestaat geen magische oplossing. Je zult zelf moeten proberen wat er fijn is voor jullie en dan ook vooral welke posities helemaal niets betekenen voor jou en je baby. De beste positie om in te borstvoeden is echt persoonlijk, omdat dit afhankelijk is van een aantal factoren waaronder de zuigkracht van je kindje, jouw melk toestroom en je algemene fysieke toestand tijdens die periode. De enige manier om de juiste borstvoedingshouding te vinden is om te experimenteren. Wees dus niet bang om het fout te doen, je komt er wel.
Allereerst moet je beseffen dat “pijn” een relatief en persoonlijk gegeven is, want iedereen heeft een andere pijngrens. Wat jij aanvoelt als een “ongemak” kan voor een andere vrouw “onverdraagbaar” zijn. Borstvoeding aan zich, hoort geen pijn te doen. Dat is een feit. Maar in de startfase, moet het borstweefsel rondom de tepel wennen aan het zuigen van je baby. En dat gaat meestal gepaard met pijn of minstens gevoeligheid. Startpijn dus. Vergelijk het met eelt op je handen of voeten: wanneer jij vaak een handeling doet die je niet gewend bent, dan zal dit pijn doen totdat je eelt begint te krijgen op die plek. Zo is het ook met borstvoeding. In het begin zullen je tepels gevoelig of misschien zelfs pijnlijk aanvoelen, maar met de juiste aanlegtechniek (voor jullie), worden je tepels vanzelf ruwer en doet borstvoeding (op lange termijn) geen pijn.
De nachtmerrie van elke borstvoedende vrouw is een borstinfectie (mastitis). Dat wordt meestal veroorzaakt door een verstopt melkkanaaltje in de borst, waardoor de melk zich blijft ophopen en op den duur gaat het verstopte melkkanaal – of de klier ontsteken. Hoe voorkom je dat? Door te masseren! Voor het voeden kan je je borst een warme massage geven (met een warm kompres) zodat de melkkanalen open gaan staan. Dit zorgt voor een vlotte doorstroming van je melk, waardoor de kans groter is dat je kindje je borst volledig leegdrinkt. Wissel tijdens de voeding ook regelmatig van kant en laat beide borsten leegdrinken. Zo voorkom je melkophopingen. Na de voeding, kan een koude borstmassage juist deugd doen. De kou remt namelijk je melkproductie af, wat verlichting kan geven bij stuwing. Net zo belangrijk als het masseren van de borsten, is hygiëne. Was regelmatig je handen vooraleer jij je borsten aanraakt en verzorg je tepels. Zo maak je het moeilijk voor ziektekiemen, vooral wanneer je last hebt van tepelkloven.